Blogia

... be different

learning styles

learning styles

Find out your individual learning style by doing this questionnaire...

My twin sister and I are 'visual learners'. What about you?

día europeo de las lenguas

día europeo de las lenguas

Hoy, día 26 de septiembre, se celebra el Día Europeo de las Lenguas; sería bueno que fuéramos quedándonos con esta fecha y que se llegue a convertir en un día en el que hagamos algo especial como ciudadanos pertenecientes a una Europa plurilingüe e intercultural, una Europa unida en la diversidad. Mi diminuta aportación es la publicación de las siglas que se corresponden con algunos de los idiomas que podemos encontrar en los Países Miembros de la Unión Europea para así familiarizarnos con ellas y no nos resulten del todo extrañas:

bg = Búlgaro

cz /cs = Checo

da = Danés

de = Alemán

et = Estonio

el = Griego

en = Inglés

es = Español

fr = Francés

it = Italiano

lv = Letón

lt = Lituano

hu = Húngaro

mt = Maltés

nl = Neerlandés

no = Noruego

pl = Polaco

pt = Portugués

sk = Eslovaco

sl = Esloveno

fi = Finés

sv = Sueco

Punto de Observación

El OAL (Observatorio Atrium Linguarum), acaba de renovar su modo de hacerse visible a los demás y, así, cooperar en la construcción colectiva de una educación progresista en lenguas y culturas a modo de una auténtica comunidad de aprendizaje siguiendo las ideas, siempre presentes y vivas, de P. Freire.
Freire planteó que ‘no somos seres de adaptación sino de transformación’; y una manera de transformar el entorno de la educación lingüística, tan necesitada de ello, es ahora mismo posible gracias al uso de las TIC, mediante comunidades de aprendizaje en red. Este ha sido el espíritu del OAL con la renovación del Cajón de Sastre (que ahora te ofrece sus hilos de colores de las lenguas y culturas clasificados temáticamente en categorías y subcategorías para un acceso más ajustado a tus intereses) y la inclusión de una nueva herramienta de colaboración, discusión, reflexión colectiva y crítica…: el Punto de Observación (icono de un telescopio en la barra azul).
En este Punto encontrarás un blog con 3 grandes categorías (Diversidad cultural: Interculturalidad; Diversidad lingüística: Plurilingüismo; Enseñanza, aprendizaje y evaluación de lenguas y culturas) en las que seguro que verás alguna entrada de tu interés. Si es así, colabora y COMENTA! Tu aportación a esta comunidad de aprendizaje es vital para que sea de todos y de todas!

sésamo

sésamo

Aquí tenéis el enlace a sésamo: una página que me encontré este verano cuando buceaba sin rumbo y en la que podéis encontrar una gran variedad de entretenimientos on-line... Ideal para un otoño lluvioso (o al menos así espero que sea de una vez).

A bus stops and 2 men get on...

...They sit down and engage in an animated  conversation.

The lady sitting next to them ignores them at first, but her attention  is galvanized when she hears one of them say the following:

"Emma come first. Den I come. Den two asses come together. I come  once-a-more! Two asses, they come together again. I come again and pee twice. Then I come one lasta time."

The lady can't take this any more,

"You foul-mouthed sex obsessed pig," she retorted indignantly. "In this country, we don't speak aloud in Public places about our sex lifes."

"Hey, coola down lady," said the man.

"Who talkin'abouta sex? I'm a justa tellin' my frienda how to spell 'Mississippi'."

el artista

el artista

El Gallo leyó un anuncio: "Se necesitan animales. Circo."

-Me presentaré- dijo doblando el periódico-. Siempre he querido ser artista.

Por el camino hacía grandes proyectos:

-Fama y dinero. O tal vez hasta viajes al extranjero.

-Lástima que habrá que regresar- añadió el Zorro.

-¿Regresar, por qué? En el extranjero firmaré un contrato con la Metro Goldwyn Mayer.

El director lo recibió al aire libre, donde despachaba. Justamente estaban montando la carpa. El Zorro y yo nos quedamos por allí cerca.

-Estoy encantado de que haya venido a vernos. ¿Puedo saber su apellido?

-León- se presentó el Gallo tajante.

-¿León?- se sorprendió el director- ¿Está usted seguro?

-También podría ser Tigre.

-Bien. Entonces haga el favor de rugir.

El Gallo rugió como pudo.

-No está mal, pero hay leones mejores que usted. Si quisiera hacer de gallo, sería otra cosa. Entonces podría contratarle.

-Yo no pienso hacer de pajarraco para su placer- se ofendió el Gallo.

-Entonces, adiós.

En el camino de vuelta el Gallo callaba lúgubremente. Al fin no aguanté más.

-¿Qué demonios se te ha metido en la cabeza? ¿Por qué querías hacer de león?

-¿Cómo que por qué?- contestó en su lugar el Zorro-, ¿Has visto alguna vez a un artista sin ambiciones?

La Revolución

La Revolución

"En mi habitación la cama estaba aquí, el armario allá y en medio la mesa.

Hasta que esto me aburrió. Puse entonces la cama allá y el armario aquí.

Durante un tiempo me sentí animado por la novedad. Pero el aburrimiento acabó por volver.

Llegué a la conclusión de que el origen del aburrimiento era la mesa, o mejor dicho, su situación central e inmutable.

Trasladé la mesa allá y la cama en medio. El resultado fue inconformista.

La novedad volvió a animarme, y mientras duró me conformé con la incomodidad inconformista que había causado. Pues sucedió que no podía dormir con la cara vuelta a la pared, lo que siempre había sido mi posición preferida.

Pero al cabo de cierto tiempo la novedad dejó de ser tal y no quedó más que la incomodidad. Así que puse la cama aquí y el armario en medio.

Esta vez el cambio fue radical. Ya que un armario en medio de una habitación es más que inconformista. Es vanguardista.

Pero al cabo de cierto tiempo... Ah, si no fuera por ese "cierto tiempo". Para ser breve, el armario en medio también dejó de parecerme algo nuevo y extraordinario.

Era necesario llevar a cabo una ruptura, tomar una decisión terminante. Si dentro de unos límites determinados no es posible ningún cambio verdadero, entonces hay que traspasar dichos límites. Cuando el inconformismo no es suficiente, cuando la vanguardia es ineficaz, hay que hacer una revolución.

Decidí dormir en el armario. Cualquiera que haya intentado dormir en un armario, de pie, sabrá que semejante incomodidad no permite dormir en absoluto, por no hablar de la hinchazón de pies y de los dolores de columna.

Sí, ésa era la decisión correcta. Un éxito, una victoria total. Ya que esta vez "cierto tiempo" también se mostró impotente. Al cabo de cierto tiempo, pues, no sólo no llegué a acostumbrarme al cambio - es decir, el cambio seguía siendo un cambio-, sino que, al contrario, cada vez era más consciente de ese cambio, pues el dolor aumentaba a medida que pasaba el tiempo.

De modo que todo habría ido perfectamente a no ser por mi capacidad de resistencia física, que resultó tener sus límites. Una noche no aguanté más. Salí del armario y me metí en la cama.

Dormí tres días y tres noches de un tirón. Después puse el armario junto a la pared y la mesa en medio, porque el armario en medio me molestaba.

Ahora la cama está de nuevo aquí, el armario allá y la mesa en medio. Y cuando me consume el aburrimiento, recuerdo los tiempos en que fui revolucionario".

 

Slawomir Mrozék

Test

Test

Kaká invitoume de novo a falar un pouco de min a través dun test. Quen quera animarse pode facelo tamén... 
- 10 anos atrás...
Penso que era algo parecido ó que son agora, ainda que cunha mente moito máis estreita e coas cousas ainda menos claras.
- 5 anos atrás...
Non estaba nun dos meus mellores momentos, pero era o comezo da reconstrucción dunha ainda máis forte personalidade.
- 1 ano atrás...
Comezaba a disfrutar dunhas merecidas vacacións despois dun ano de moito traballo.
- Onte...
Disfrutei dun día estupendo cunha das persoas máis especiais do mundo.
- Mañá...
Iso nunca se sabe.
- Snacks...
Calquera, pero vendo unha película que me guste.
-Cinco bandas e/ou artistas...
Gústame de todo, de xeito que non podo quedar con cinco.
- Cousas que faría con 100.000.000 €:
Tolear.
- Cinco lugares aos que me gustaría ir...
Pásame o mesmo que cos artistas.
- Cinco malos hábitos que teño...
1. Encender o ordenador nada máis espertar e apagalo xusto antes de ir para a cama.
2. Non facer verdadeiros esforzos de morder a lingua moitas veces.
3. Querer ter sempre as portas pechadas (as portas somentes no sentido literal).
4. Ser sempre de extremos e non quedarme case nunca nun termo medio.
5. Meterme ás veces nos asuntos dos demáis.
- Cinco cousas que me gusta facer...
1. Estar coa familia e cos amigos (por separado).
2. Aprender experimentando.
3. Relaxarme e non facer absolutamente nada.
4. Pasear polo monte.
5. Ir de pesca con expertos.
- Cinco cousas que NUNCA vou empregar...
Xa digo que o de "NUNCA" o vexo complicado de asegurar.
- Cinco programas de TV que me gustan...
As comedias e calquera cousa que me deixe durmir a sesta...
- Cinco películas que me gustan.
Non me chego a decidir, pero gústame calquera boa e véndoa en compañía que non fale nos momentos importantes.
- Cinco persoas que me gustaría coñecer...
Ás veces unha se decepciona co que se atopa, de xeito que mellor non arriscar...
- As cinco cousas que máis disfruto.
1. A boa compaña.
2. Un bo despertar despois dun soño complicado.
3. O momento despois de facer un bo exame.
4. A recolleita de froitos (en sentido literal e figurado).
5. Beber cando teño sede (").
- Cinco xoguetes favoritos... de cando era pequena:
1. A miña xémea e o meu irmán.
2. Os patíns.
3. A bicicleta.
4. A goma (de saltar).
5. A area da praia.
- Tres persoas afortunadas para que fagan o mesmo...
Ramo
Alex
Martina

una tipología del profesorado de nuestras aulas de Lenguas Extranjeras (II)

una tipología del profesorado de nuestras aulas de Lenguas Extranjeras (II)

(autor: José Manuel Vez) Últimamente vengo observando otros dos grupos que conforman una tipología creciente:
a) En el extremo más negativo, aquellos que con una buena formación y un excelente desarrollo profesional trabajan en un escenario educativo empobrecido. Son ninguneados, viven el desprecio de sus colegas, la indiferencia y la falta de comprensión de su alumnado, y se convierten en el punto de mira de los padres que les observan con desconfianza. Bajan la guardia un día. Otro… mastican lágrimas de rabia desesperada. Y, casi sin darse cuenta, van adaptándose mes tras mes, año tras año, al entorno educativo en el que tienen que convivir y nunca más vuelven a sentir el deseo de transformarlo. Tienen, por desgracia, poca salvación.
b) En el extremo más positivo, veo a aquellos que con una formación inicial suficiente y un desarrollo profesional expectante desencadenan cada día unas ganas locas por transformar su entorno educativo. Su ilusión crece y crece con el paso de las semanas y los meses. Pero son conscientes de sus carencias profesionales y tratan de resolverlas preguntando a sus colegas, a otros profesionales, comentando sus inquietudes con todo tipo de agentes educativos cada vez que tienen ocasión… leyendo todo lo que cae en sus manos, asistiendo a todo tipo de eventos donde se discuta de cuestiones educativas, pasando incluso parte de su tiempo libre en cursos de perfeccionamiento. Pero no llegan nunca a obtener la ayuda que esperan. Las respuestas no alcanzan a sus inquietudes, las recomendaciones nada tienen que ver con sus preocupaciones, las lecturas no dicen nada de sus necesidades, los cursos no satisfacen sus expectativas de avanzar. Se resisten a bajar la guardia y a claudicar porque saben que verán la luz al final del túnel. Mantienen viva la esperanza. Tienen salvación.
Y es que los docentes, como casi cualquier otro profesional de la práctica, debemos, “…aprender a navegar en un océano de incertidumbres a través de archipiélagos de certezas” [Edgar Morin (2000): Los siete saberes necesarios para la educación del futuro, Paris, UNESCO.]

una tipología del profesorado de nuestras aulas de Lenguas Extranjeras

una tipología del profesorado de nuestras aulas de Lenguas Extranjeras

¿Quiere cambiar la mayoría de las maestras y maestros que imparten Lenguas Extranjeras hoy en día su práctica docente? 

Este interrogante que vi necesario plantearme para uno de mis análisis del material de la asignatura Lingüística Aplicada a la Enseñanza de Lenguas Extranjeras (concretamente un estudio sobre el libro Fundamentos lingüísticos en la enseñanza de lenguas extranjeras, de José Manuel Vez) me llevó a hacer una clasificación de la tipología del profesorado de nuestras aulas de Lenguas Extranjeras:

Para empezar, existen aquellos docentes que reconocerían su forma de trabajar entre las líneas de las páginas del libro que cito más arriba, la verían calificada como totalmente inadecuada para las necesidades de los alumnos y, aún así,  no estarían dispuestos a modificar en absoluto sus más o menos enraizadas teorías personales. Estos casos se pueden dar o bien porque son seguidores acérrimos y convencidos de la conveniencia del “back to the basis” o porque, simplemente, son personajes totalmente acríticos que se dejan llevar ciegamente por los modelos que siempre han estado ahí y a los que más cariño tienen al ser con los que han crecido. La mayoría de la sociedad los apoya, y, por lo tanto, se sienten todavía más seguros de su postura, que defenderán con uñas y dientes.

Otros muchos profesores manifiestan un gran entusiasmo hacia la conveniencia del cambio porque, o bien tienen remordimientos de conciencia ante la situación de fracaso escolar y la actitud absentista de sus alumnos, o simplemente estas circunstancias les hacen sentir frustración y fatiga. Sin embargo, paradójicamente, se sienten demasiado cómodos en sus prácticas estructuralistas de aula como para introducir verdaderas reformas que modifiquen a fondo sus prácticas, y ponen una serie de condiciones: que les den las recetas para hacerlo bien, de forma sencilla y sin poner de su parte más horas de las que ahora trabajan.

Dando un paso más allá, están aquellas maestras y maestros que intentarán hacer cambios en función de las circunstancias limitadas del aula, del material con el que cuenten, de las posibilidades que les ofrezca el centro, de la colaboración que preste el resto de sus compañeros,… y que por lo tanto acabarán siendo cambios poco significativos y nada integrados en el conjunto de sus planificaciones dadas, aunque hayan sido algo adaptadas. Considero, sin haber hecho ningún tipo de estudio al respecto, que éste es el grupo que conformaría el porcentaje más alto: están convencidos de que hay que hacer algo y saben que pueden encontrar el camino de cómo hacerlo, pero les falta el empuje suficiente, ganas fervientes por un buen hacer profesional, mayor interés por seguir indagando, y, sobre todo, tener presente en todo momento que deben poner todas sus energías en la consecución del desarrollo personal y social del alumno.

Para nuestro consuelo, queda un último y pequeñísimo grupo potencialmente en aumento: el de aquellos docentes altamente competentes que, teniendo siempre presentes a sus alumnos como punto de mira en el proceso de enseñanza-aprendizaje, tratarán de analizar con detalle cada uno de los datos de esta gran selección y ampliarán su abanico de información a través de éstas y otras fuentes antes de abrir las puertas al desarrollo de su conocimiento en la acción haciéndolo explícito. Éstos son los verdaderos profesores luchadores, totalmente entregados a cambiar sus prácticas docentes, que harán todo lo que esté en sus manos por convertirse en investigadores de su acción (“action research”) y verbalizar su conocimiento para construirlo con otros. Para ellos no hay circunstancias de aula limitadas, porque sus aulas no tienen cuatro paredes; no se encontrarán con una falta de material adecuado, porque lo crearán ellos mismos; no esperarán a que el centro les ofrezca posibilidades, porque serán ellos los que tomen la iniciativa de cambiar al centro; y no se toparán con barreras en la colaboración con sus compañeros, porque se encargarán de destruirlas dando los primeros pasos hacia una auténtica cooperación, aunque para todo esto tengan que dejarse la piel en el intento.

Esta gama de actitudes hacia lo que se nos presenta en Fundamentos lingüísticos en la enseñanza de lenguas extranjeras es una aproximación general e hipotética sobre lo que podríamos encontrarnos en nuestras aulas, por lo que es seguro que habrá grados de mayor o menor aceptación y decisión a la hora de actuar. Sin embargo, quiero retomar ahora la idea de que la mayoría de las maestras de lenguas extranjeras que decidieran leer este libro estarían, por fortuna, en el tercer grupo de la tipología de docentes que he hecho: precisamente el que mejor se podría ajustar a la realidad actual de nuestro sistema educativo por ser el que creo más numeroso, y, por lo tanto, el que será objeto de mis comentarios. El hecho supuesto de que estas docentes introdujeran cualquier tipo de cambio en sus prácticas de aula las acercaría cada vez más, entonces, al cuarto gran grupo de mi clasificación, el mejor profesionalizado a mi modo de ver.

meme: se fora...

meme: se fora...

O blog-compañeiro Kaká convidoume a participar neste interesante meme das identificacións, de xeito que agora vos toca a vós colaborar (se tedes tempo, claro). Por se alguén non sabe como funciona isto, aclaro que o único que tendes que facer é indicar quen vos invitou a participar, respostar, e convidar a outras 5 persoas... Por suposto que pode participar quen quera ainda que non estea na seguinte lista, e a xente que non ten blog pode enviarme as respostas por correo electrónico, que xa me encargo eu de incluílas aquí cun enlace. Non hai escaqueo posible.

 

Se fora un mes: xullo.

Se fora un día da semana: venres.

Se fora un momento do día: a hora da sesta (zzZZzZZZzzz…)

Se fora un planeta: Saturno.

Se fora un animal: xoaniña, que é moi riquiña.

Se fora un moble: unha cama.

Se fora unha bebida: zume de froitas.

Se fora un instrumento musical: os bongoes.

Se fora unha froita: uva

Se fora unha canción: nada de baladas.

Se fora unha asinatura: calquera se é creativa.

Se fora unha parte do corpo: o ombreiro.

Se fora un obxecto: unha cuncha.

Se fora unha comida: polbo á feira.

Se fora un personaxe animado: a Pantera Rosa.

Se fora un número: 4.

Se fora un coche: mini.

Se fora unha cidade: Santiago de Compostela.

Se fora unha dor: a dorna polbeira (para pesca-lo polbo e cociñalo á feira).

Se fora un mar: calquera, pero limpo (bastante complicado de atopar).

Se fora un idioma: un castrapo está ben…

Se fora unha flor: mimosas.

Se fora unha cor: amarelo.

Se fora un verbo: sorrir.

Se fora unha estación: primavera.

Se fora unha prenda de vestir: algo cómodo.

Se fora un libro: calquera de intriga.

Se fora un país: un no que haxa respeto polos dereitos (outra cousa complicada).

Se fora un lugar: o monte.

Se fora un deporte: camiñar con calzado cómodo.

Se fora unha película: unha comedia.

Se fora unha marca: “Estrella Galicia”, polo de facer publicidade ó producto de aquí.

Se fora unha serie: os Simpson.

Se fora unha páxina web: calquera que non contaxie virus noxentos.

Se fora un sabor: afroitado.

Se fora un signo do zodíaco: Xémini.

Se fora un perfume: “Happy” de Clinique (ala! máis publicidade…)

 

Invito a participar a: Ramo, Alex, Cecilia, Dolores e Berta (posibilidade de envío por correo electrónico).

 

Little Johnny

Little Johnny

President Bush was visiting a primary school and he visited one of the
classes. They were in the middle of a discussion related to words and
their meanings. The teacher asked the President if he would like to lead
the discussion on the word "tragedy". So the illustrious leader asked
the  class for an example of a "tragedy".

 One little boy stood up and offered: "If my best friend, who lives on a
farm, is playing in the field and a tractor runs over him and kills him,
that would be a tragedy."

 "No," said Bush, "that would be an accident."

 A little girl raised her hand: "If a school bus carrying 50 children
drove over a cliff, killing everyone inside, that would be a tragedy."

 "I'm afraid not," explained the president. "That's what we would call a
great loss."

 The room went silent. No other children volunteered. Bush searched the
room. "Isn't there someone here who can give me an example of a
tragedy?"

 Finally at the back of the room a small boy (Lil Johnny) raised his
hand.  In a quiet voice he said: "If Air Force One carrying you and Mrs.
Bush was  struck by a "friendly fire" missile and blown to smithereens,
that would  be a tragedy."

 Fantastic!" exclaimed Bush. "That's right. And can you tell me why that
would be tragedy?! "

 "Well," says Lil Johnny, "It has to be a tragedy, because it sure as
hell  wouldn't be a great loss and it probably wouldn't be an accident
either."

referencias hipertextuales

referencias hipertextuales

Seguramente no soy la única a la que le pasa eso de que cada vez que le surge una duda piensa inmediatamente: "Internet"; si bien no es la solución a todos nuestros "problemas", sí está claro que nos es de gran, y en mi caso me atrevo a decir que también imprescindible, ayuda en la búsqueda de información de todo tipo. Ahora bien, cuando en un proyecto, memoria, trabajo, artículo... necesitamos incluir la referencia a la ubicación de esa información (del mismo modo que cuando se trata de material impreso debemos dar los datos bibliográficos de autor, año de publicación, título, editorial, páginas consultadas, etc.), ¿sabemos qué norma se suele seguir? Lo de hacer un simple corta y pega de la dirección de la página me empezó a parecer un poco cutre, de modo que le pregunté a José Manuel, ya convertido en profesor resuelve-problemas, y, más rápido que su sombra, disparó la solución. Por si a alguien le interesa el modo correcto de incluir citas hipertextuales, aquí tenéis el modo de hacerlo.

el rombododecaedro estrellado

el rombododecaedro estrellado

... es sólo un ejemplo de esas cosas que me mantienen alejada de mi queridísima blog. Matemáticas y su Didáctica. Mis compañeras, Dolores y Ana Ruth, y yo tenemos que explotar al máximo las posibilidades de esta figura: actividades que se pueden realizar, contenidos que se pueden tratar, y todo lo que se nos ocurra. Se trata de uno de esos juegos de lógica: seis piezas de madera que, encajadas de la forma correcta, forman un rombododecaedro estrellado o "poliedro de Escher". Tenemos bastante información sobre el poliedro en cuestión (bueno, más bien sobre el rombododecaedro a secas, pero lo único que los diferencia es que el estrellado es el resultado del alargamiento de cada una de las caras del primero); ahora nos hace falta imaginación para crear actividades que realmente valgan la pena, y sólo tenemos un par de días... ¿alguna sugerencia?

a compañía do ruido

a compañía do ruido

365 días ó ano, 365 días de Mundo Trapalleiro son os que nos levan a facer un tocamento consentido, un vertedeiro de sons que, entre pitos, flautas e outras gaitas, nos achegue ó baile, o sorriso e o gusto dun trago de viño en boa compañía...

Hai non moito tempo puiden descubrir, gracias a Ramo, o grande traballo de A Compañía do Ruido: "Barruntando". Uns artistazas da terra que, como eles din, se presentan para a festa e que a fin de semana pasada presentaron o seu último disco: "A Compañía do Ruido". Sorte!

¿imposible? ...sólo si no se intenta

¿imposible? ...sólo si no se intenta